20/3/09

"Mirali als ulls", em diu la meua conciencia,
no puc deixar-te sola, ets tan xicoteta.
Vull pero no puc, vull pero no deuria.
Ara una vegada açí tinc por, ¿qué fer amb el meu tros de carn?¿Qué fer si ara no m'atrevisc?

Plora sense parar en la freda nit,
plora amb els seus ullets y em diu que no la deixe. Em diu que em vol, que soc sa mare, que no vol estar sola,
que no l'abandone.

Ja no puc deixar-la ara, els meus braços
l'abracen tan fort que la van a matar,
li bese la front y tornem a la nostra llar,
a aquelles caixes de cartó, que mai abandonarás.


--------

"Mirale a los ojos", me dice mi conciencia,
no puedo dejarte sola, eres tan pequeña.
Quiero pero no puedo, quiero pero no deberia.
Ahora una vez aqui tengo miedo,¿ que hacer con mi trozo de carne?
¿Que hacer si ahora no me atrevo?
Llora sin parar en la fria noche,
llora con sus ojitos y me dice que no la deje.
Me dice que me quiere, que soy su madre, que no quiere estar sola,
que no la abandone.
Ya no puedo dejarla ahora, mis brazos la abrazan tan fuerte
que la van a matar, le beso la frente y volvemos a nuestro hogar,
a esas cajas de carton que nunca abandonaras.

10/3/09



Alejarse, para darnos cuenta,
para ver lo que de cerca no veíamos.




7/3/09



Había una vez... "una vez"

que a fuerza de ser contada
se repitió tantas veces...
que se volvió realidad.





Cuentos para pensar.
J. Bucay